Twee driejarige meisjes, al bijna een jaar geleden gekomen, zij hebben hun weg gevonden
‘Wenkleuters’ noemen we ze, de kinderen van 3 die al willen weten hoe het op De Vrije Ruimte is. Ze mogen komen, met hun ouders, om samen te kijken hoe het bevalt. Papa of mama blijven, spelen mee, kijken, drinken thee, praten met andere ouders en leerlingen, ervaren de school. Tot het tijd is om naar huis te gaan, meestal net na de lunch.
Dan komt er een moment dat mama wel even weg mag, een boodschap doen, een eindje wandelen. Kind blijft op school, vindt het best. Heeft zijn eigen brandweerauto meegenomen ‘dan kan ik de brand blussen, als er brand op school is’. Hij kijkt naar andere kinderen, pakt zelf een spel uit de kast, helpt mee opruimen. Gaat naar buiten, begint mee te spelen. Zit lekker te eten als mama weer terugkomt. Hij komt nu twee ochtenden en een stukje middag. Zijn dagen worden langzaam langer en over een tijdje zal hij waarschijnlijk drie dagen komen. Zo groeien deze jonge kinderen in de school.
Maar niet alleen zij. Ook oudere kinderen weten ons te vinden. Brugklasleeftijd, of net iets hoger. Ze willen toch net iets anders dan wat ze op hun huidige school krijgen. Meer vrijheid, meer hun eigen dingen doen, kunnen kiezen of ze wel of niet meedoen. Ze vinden het prettig bij ons. Nemen spontaan jongleerkegels mee, zingen een liedje aan de piano, praten met leerlingen van hun leeftijd, doen mee met de les ontleden en willen dan echt weten hoe het zit met het naamwoordelijk gezegde. Leren, lezen, leven, samen met de rest van de school.
