Donderdag 20 december. Een rustig begin van de dag, waarin de ‘kerstruimte’ weer wordt opgeruimd, en de centrale ruimte wat meer wordt aangekleed in kerstsfeer. We hebben al kerstbomen, kerststerren, kaarten en engelen gemaakt en hangen die nu op. Miquel speelt een spel op zijn eigen laptop (die er op een gegeven moment spontaan mee stopt) en Emma heeft haar eerste Franse les. We gaan aan tafel voor limonade, koffie en koek en juist op dat moment stapt een aardige meneer van de scouting binnen met een mand vol oliebollen en appelflappen, heerlijk!

Ze willen naar buiten, stenen zoeken,  Miquel weet een goede plek. Het grappige is dat er buiten dan weer van alles gebeurt: We zien de rijp op de takken, de blaadjes, op spinnenwebben; we zien oranje paddestoelen, we glijden op de weg die ook wit is geworden; we zien een huisje dat op het huisje van Hans en Grietje lijkt, we zien de groene parkieten; we klimmen en klauteren over bijna onbegaanbare paden dwars door struiken en prikkels, want Miquel wil een schuilplek vinden. We rapen een steen op die op een vuistbijl lijkt en een rood touwtje. "Wat jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb", verzucht ik. Er zijn zoveel mooie dingen. Maar dat gemis leidt uiteindelijk tot een explosie van creativiteit als we terug zijn in het scoutinggebouw.

Ik ga tekenen wat ik buiten gezien heb. Emma tekent met mij mee; ze tekent hetzelfde, maar anders, en gaat door als ik na twee blaadjes (acht tekeningen) klaar ben. En ze gaat verder: zij knipt de A-viertjes in vieren: "Zo lijken het net foto’s!" Ik beloof dat ik morgen een fotomapje mee zal nemen om ze in op te bergen.