Janurari 2019. Pokemon is favoriet bij veel leerlingen. Jaren geleden had je de Pokemonkaarten die je kon verzamelen. Nu is het een heus spel geworden, met kaarten en decks, krachten en elementen. Op donderdagmiddag na school gaan de kinderen naar het spellenhuis in Den Haag, om daar met elkaar en tegen anderen te spelen. Maar ook hier op school spelen ze samen. ’s Ochtends om 9 uur al verzamelen ze zich in het souterain, met hun doosjes en blikken vol kaarten, kleedjes om de kaarten op te leggen. Fanatiek zijn ze.
Vandaag hebben twee jongens een nieuw plan: ze willen een speciaal deck samen stellen, met de allersterkste personages en krachten, dan tegen elkaar spelen en zien wie nu eigenlijk echt de sterkste is van hen. Op internet vinden ze wat ze nodig hebben. Ze willen de kaarten printen en uitknippen. “Mogen we dat nu doen?” Ik denk na. Met geld over straat naar de printshop… Het idee is heel leuk en ze zijn enthousiast. Ik vind het goed, zeg dat ze het ’t beste op extra dik papier kunnen afdrukken, zodat ze de dikte van echte kaarten hebben. Twintig minuten later zijn ze terug, met het wisselgeld en de bladen met de kaarten. Trots en blij. Fijn!, denk ik, dat soms als je iets toestaat het precies datgene wat kinderen kan helpen om verder te komen.