Donderdag 3 juli. Rust creëren, rust uitstralen, rust laten ontstaan, soms valt het niet mee. Deze laatste weken van het schooljaar hebben we het druk met gesprekken: de portfoliogesprekken met kinderen, die we drie keer per jaar voeren, en waarin we praten over wat ze hebben gedaan, wat ze leuk/niet leuk vonden, wat ze nog willen doen, en hoe ze dat willen gaan doen. Daarna de eindgesprekken met ouders en kind samen. Het kind laat de portfoliomap, met tekeningen, geschreven tekst, foto’s, aan de ouders zien en vertelt daarbij, en we evalueren het jaar: hoe gaat het nu met het kind?
Soms praten we ook even met de ouders alleen, omdat we zaken willen bespreken waar het kind niet bij hoeft te zijn. Sommige kinderen hebben dan enorm de behoefte om te weten wat er is besproken. Van te voren vertel je dat het kind dat natuurlijk mag weten, en dat je dat zult vertellen. Dan is het niet altijd gemakkelijk om de goede woorden te vinden, om voor het kind helder te krijgen waarover je hebt gepraat. Je bent ook nog bezig om je eigen gedachten te ordenen. Je merkt, de woorden komen toch. Je weet niet of het de goede woorden zijn, je zegt, ‘het is wel ingewikkeld hè’, je kijkt het kind aan dat met vertrouwen naar jou kijkt. "Nou, het is wel goed zo." zegt hij. Jij hebt het gevoel dat er een wereld is gewonnen, dat alleen al door aandacht te schenken aan de behoefte van dit kind het vertrouwen weer een beetje is gegroeid. Rust brengen door het even praten met een kind.
