Vrijdag 31 januari. Kleutertoetsen? Wij geven kleuters gewoon een dictee. Geen probleem…
Zo ging het: Met Rowan (bijna 7) had ik aan het begin van deze periode afgesproken dat we iedere vrijdag een dictee zouden doen. Lezen kan hij, en hij wil nu ook goed leren spellen. Elke week leg ik een spellingregel uit, hij maakt oefeningen daarover en aan het eind van de week komt dan het dictee. Waarin schrijf je een dictee? In een schrift natuurlijk. Een schrift… dat willen wel meer kinderen. Ik kom terug met een stapeltje schriften en deel uit: aan Anne Sophie (6) die ook wel mee wil doen met het dictee; aan Laila (net 6) die vol verwondering zit te kijken wat er gebeurt; aan Artemisia (4) die meteen ijverig begint te schrijven: “deze letters ken ik allemaal al!”; aan Keiro (5) die er een geheim schrift van maakt, waar niemand in mag kijken en aan Kyra (4) die rijtjes met cijfers gaat schrijven.
Schriften uitgedeeld, aan de slag. Ik lees het eerste dictee van Pi Spello, 15 woorden met korte klanken, lange klanken en tweetekenklanken. Ik leg het Pi Spellobet op tafel en vraag aan Anne Sophie: Welke klank hoor je? Wijs hem eens aan. Schrijf hem maar op! Dat gaat goed. Voor de gezelligheid komen ook Roos (8) en Paula (7) erbij zitten. Ook zij schrijven de woorden – die ze al lang kennen- op een blaadje. Een dictee maken? Dat is gewoon gezellig, samen schrijven, samen leren. Kijken bij elkaar. Hoe doet die dat?
En de kleuters? Die krabbelen hun eigen schrijfsels. Voor hen is een dictee wat ze de anderen zien doen. Dat willen ze ook, op hún manier.
