Vrijdag 26 november. Er gebeuren op school zoveel dingen dat je niet overal bij kunt zijn, en ook lang niet alles ziet. 3,5 jaar geleden, toen we begonnen met 4 kinderen, kon dat nog wel en wilden ook graag alles zien en met de kinderen meebeleven. Met 21 kinderen en per dag twee of drie vakdocenten lukt dat niet meer. Het is niet erg, het is wel anders en wij groeien daar in mee. Soms werp je een blik naar binnen als er een les aan de gang is. Je hoort een woord Chinees (Mees en Miquel vragen na afloop: ben jij een Lao Lao? -wat oude vrouw betekent-), hoor je gitaar spelen: Yanna en Jaidyn krijgen les van Sterre, hoor je de kattenmuziek van schrijfdans (Yvonne komt elke week om dit met de jongsten te doen), doe je zelf mee met het cello-ensemble (volgende week uitvoering!). Tijdens de lunch is het rustig en wordt er gezellig gekletst.
En dan komt Bram. Daar lijkt het soms of iedereen maar wat doet: een beetje in een boekje bladeren, lijntjes trekken op een vel papier… Maar als je beter kijkt zie je dat iedereen zijn eigen droomschool al heeft ontworpen en nu bezig is om een inspirerende architect erbij te zoeken. Sommigen pakken al karton om een maquette te gaan maken. Een piramide, een gebouw dat van boven wijder wordt, een school op pilaren. Heel wat droomgebouwen zullen vorm krijgen. En nu nog even wachten op ons echte droomgebouw. Op papier is het er al!
