12 juni 2017. Als je hoofd vol is, past er niet veel meer bij. Ik merk het als ik maandagochtend op school kom. De dagelijkse routine lukt nog wel, maar als er even iets net anders gaat, neigt het algauw naar chaos. Koffie zetten bijvoorbeeld, de filters zijn op en ik pak 2 filters die er eigenlijk niet in horen, scheur ze doormidden en leg ze in de stalen filter. De koffie stroomt over. Bij een tweede poging vergeet ik water in het apparaat te doen, maar gelukkig gebeurt er niks. Stagiair Mike ziet het en zet eindelijk de goede koffie. Dank je wel, Mike!
Ik weet natuurlijk dat ik vandaag met een aantal leerlingen naar het Haagse Bos ga voor de Unicefloop. Mijn afwezigheid op school heeft consequenties voor de andere begeleiders – een van hen mag mijn maandagkring overnemen – en dat ben ik dan weer vergeten te vragen. “Geen probleem”, zegt Hannelore en zo ben ik ook hieruit weer gered.
Tijd voor vertrek naar het Haagse Bos, waar de Unicefloop plaatsvindt. Ik fiets samen met de oudere kinderen. De anderen worden door hun ouders gebracht. Kaartje om je nek en rennen maar: een kwartier lang zoveel mogelijk rondjes om de Walther Boerweide. Ieder rondje levert 2 stempels op en iedere stempel levert geld op voor de kinderen in Ivoorkust, zodat zij naar school kunnen gaan en niet hoeven te werken. Hier wordt je volle hoofd wel leeg: kijkend naar die enthousiast rennende kinderen, die niet maar willen stoppen. De oudste leerlingen blijven doorgaan na dat kwartier, 30 stempels verzamelen ze, 15 rondjes: 7,5 kilometer. Wat ben ik trots op al die renners!
