Donderdag 20 mei. Eens in de zoveel tijd is de drang onweerstaanbaar. Dan willen de kinderen zwemmen! Deze donderdag leek een goede dag, omdat scheikunde ’s middags is gestopt, en we dus tijd over houden voor andere zaken. Iedereen gaat mee, in bus of bakfiets, sjouwend met zware tassen waar niet alleen zwempakken inzitten, maar ook skates. Ik draag een tas met pakjes drinken, flessen water en wraps met kip of zalm voor de lunch. Het zwembad schrikt even als we met zo’n grote groep binnen komen. "Hebt u gezegd dat u zou komen?" Nee, dat hebben we niet, even vergeten dat we nu met 16 kinderen zijn, en niet meer met 6, zoals de vorige keer. Alles gaat gelukkig goed. Iedereen blijft in het ondiepe bad, spelend met matten en ballen, elkaar achterna zittend. Paula met bandjes durft zelf te springen. Yanna en Zita zwemmen onder water. En ook Tycho is niet bang meer: hij hoeft geen bandjes om in dit bad! Iedereen geniet en heeft na afloop verschrikkelijke honger. Mijn tas is snel een stuk minder zwaar. We lopen en skaten naar de skatebaan, waar iedereen laat zien wat hij kan op skates of skateboard. Ook de kabelbaan is erg in trek. Als we na een uur weer teruggaan lijkt de tijd wel heel snel voorbijgegaan. Genoten hebben we, en het leuke is dat je ook hierbij weer heel veel ziet: Wie zoekt wie op, hoe gaat ieder om met een ander, hoe helpen ze elkaar? Wij leren er van.