Op een vrijdagochtend in juni ging ik eens een rondje door de school lopen en fotografeerde ik wat ik tegenkwam:
In het tot gymzaal verbouwde theater klimmen, schommelen en hangen de jongste kinderen. Elke vrijdagochtend zet gymmeester Robin de klimspullen klaar en kunnen ze een uurtje klauteren, kunstjes uitproberen en laten zien hoe hoog ze durven.
In de rustruimte bespreken twee vriendinnen wat ze die dag zullen gaan doen. Ook lekker om even rustig te zitten en een Donald Duckje te lezen. Een paar ruimtes verder is de natuurkundeles bezig, één op één, de luxe van een kleine democratische school met enthousiaste vakleerkrachten die aan iedereen willen geven wat ze nodig hebben. In de ruimtes ernaast werken leerlingen zelfstandig, wordt een les Engels gegeven en Chinees. Dit is boven, de rustige ruimtes om hard te werken. Niet dat er beneden niet wordt gewerkt, kijk maar:
In het atelier zijn Yanna en Isabelle een poster aan het ontwerpen voor het inzamelen van wijnflessen met een schroefdop, die nodig zijn voor het bouwen van de pizza-oven. In de woonkamer leest Elwin de krant en kijken Keiro en Sofie naar een spelletje op Sofies game-apparaat. Er wordt voorgelezen in de speelruimte, door ouders die nog even blijven. Een verhaal is altijd fijn.
Buiten is Tycho in de weer met krukjes. Straks zal de tuin vol zijn met spelende kinderen, maar nu zijn ze net binnen, even aankomen, even gymmen, even lezen. In het souterrain is Mike aan het minecraften met een aantal leerlingen die zeer bedreven zijn in dit spel. Benieuwd hoe dit zal verlopen.
Wat ik zie is eigenlijk van alles wat: rust en dynamiek, aan het werk zijn en samen kletsen, met elkaar iets doen of even in je eentje zitten. Alles is mogelijk en alles is goed, zolang je maar rekening houdt met de ander, die misschien net even iets anders wil dan wat jij aan het doen bent. En ook dat mag en kan op De Vrije Ruimte.
