Woensdag 17 juni. Een eerste kopje koffie al buiten in de zon – een goed begin van de dag. Dan kijk ik waar de kinderen mee bezig zijn. Zita is al druk aan het zagen, aan de letter i (‘de tweede letter van mijn naam") Het gaat niet helemaal goed, want de letter komt gebroken uit het plankje eromheen gevallen. Zita huilt, zegt: "dat plankje is ook veel te dun!", maar laat zich toch niet uit het veld slaan. Vol goede moed pakt ze een dikker plankje, tekent daar een Z op (de letter waar ze nog maar een paar weken geleden zoveel moeite mee had) die je uit kunt zagen, en gaat aan de slag.
Ik zeg dat het gemakkelijker gaat als ze het plankje vastklemt, en dat het zonde is als de zaag steeds zo hard op het plankje neerkomt (daar gaat de letter van kapot). Ik help haar op weg, maar uiteindelijk heeft ze haar eigen eerste letter helemaal zelf eruit gezaagd en versierd.
Hoe gewoon kan het zijn dat een kind van 6 op school komt, de zaag pakt en haar letter gaat zagen? Waar zie je dat? Ik denk: eigenlijk alleen op De Vrije Ruimte in Scheveningen!
