Eind november. Buiten na de regen liggen kleine plasjes in het zand. Te verleidelijk om er niets mee te doen. Wat dan? Modderballen worden het vandaag, met een laagje droog zand: poedersuiker. “Claartje wil je ook een modderbal?”
We mogen onze schoen zetten vandaag, maar waar zullen we hem neerzetten? Bij de verwarming? Nee, de kinderen hebben een beter idee. Van de krukjes bouwen ze een soort muurtje. Daartussen kunnen de schoenen staan. In een wip staan alle schoenen klaar om gevuld te worden.
Als we pepernoten gaan bakken mag iedereen om de beurt iets toevoegen in de kom: meel, suiker, kruidnagel, boter in stukjes gesneden. Kyra vindt het lastig om de door haar gesneden boterklontjes van het bakpapier in de kom te doen. Sophie helpt haar: het enige wat ze doet is het blaadje vasthouden, zodat Kyra met een mes de klontjes van het papier in de bak te doen. Geven waar iemand behoefte aan heeft. Dechen rolt balletjes en legt ze samen met Jade neer in een lange slinger: “Kijk eens hoe mooi!”
Bij Pret met Rep mogen we schildpadden en krokodillen aaien. Wauw! Het voelt apart. Discussies over het uitsterven van dieren. Moeten ze niet beschermd worden? Sara vindt van wel. Onmiddellijk is haar plan geboren: een dierenbeschermingsclub. Het logo heeft ze ook meteen al: de aarde: ‘ja, want daar leven ze toch.’ Clubspeldjes maakt ze en deelt ze uit aan de leden. Meteen is er buiten in het clubhuis de eerste ‘overeenkomst’: “Zijn wij het er mee eens dat we heel goed voor alle dieren moeten zorgen? Ja? Oké, dat was de overeenkomst!” Er volgen er nog twee, waarin iedere keer weer een nieuwe afspraak tot stand komt. De hele middag is zij, met degenen die lid zijn van de club, hiermee bezig. Wat een feest om haar enthousiasme en betrokkenheid te zien. Aan de spellingles wil Sara niet meedoen, maar voor de club schrijft ze heel wat afspraken op papier. En ze wil ook graag dat die goed geschreven zijn, dus vraagt ze advies aan iemand die dat weet. Zo leren, in het vuur van hun eigen spel, je ziet dat het werkt. Dit gebeurt er als je kinderen loslaat en ze hun hun eigen pad mogen gaan.
