Donderdag 19 december. Al lang van te voren werd het aangekondigd: de kerstborrel zou dit jaar tevens vredesfeest zijn. Een idee van Rowan (6), die de vrede -waarover we in het kader van Living Values praatten, nadachten, tekenden en knutselden- wilde vieren. Al weken hing in de gang een woordweb van het vredesfeest: de uitnodigingen en versieringen moesten worden gemaakt, optredens verzorgd, liedjes bedacht. Het bleef lang stil.
Maar opeens, op maandag, kreeg iedereen de geest. Ymke (10) vond dat we met het vredesfeest met kerstmis toch zeker wel het kerstverhaal konden vertellen, en opvoeren. We zaten bij elkaar met de kinderen die mee deden aan de voorbereiding van het vredesfeest. “Wie wil Maria zijn? En wie Jozef? En o ja, een herder? Een schaap? Een ezel? Nou, de os laten we maar zitten, die hoeft niet per se mee te doen”, zei Ymke. De rollen waren snel verdeeld. Een boek met het kerstverhaal werd uit de kast geplukt. Vier dagen lang werd elke dag intensief geoefend. Myriam kwam erbij met haar viool om een paar liedjes te begeleiden; Clara had thuis een prachtige engel-outfit. Oudere kinderen wilden wel schaap spelen, zodat er een echte kudde ontstond. En op de avond zelf stonden ze klaar: Ymke en Roos lazen om de beurt een stukje van het verhaal. Maria ging op de ezel, begeleid door Jozef op weg naar Betlehem. Driemaal klopten ze tevergeefs bij een herberg aan, tot ze uiteindelijk een plekje in een stal toegewezen kregen. Jezus werd geboren en in een kribbe gelegd. De engelen zongen, de herders kwamen kijken met hun schapen, de drie koningen kwamen met hun cadeaus. Het was ontroerend, grappig, muzikaal, inspirerend. Inspirerend omdat je op zo’n moment ziet dat het ertoe doet waar je mee bezig bent.
Dat kinderen hun kansen grijpen, plannen maken en in heel korte tijd een mooi stuk kunnen laten zien. Niet opgelegd, niet ingefluisterd. Zelf bedacht, zelf uitgevoerd. Trotse ouders, trotse begeleiders. Ook de rest van het feest was een groot succes. Ouders hadden de school een kerstboom met versiering cadeau gedaan, waardoor er onmiddellijk een kerstsfeer was. Ouders namen hapjes mee, zetten hapjes klaar, schonken glazen in, hielpen mee met opruimen, afwassen, schoonmaken. Zo voel je dat je samen school bent: kinderen, ouders, begeleiders. Een voorrecht om daar deel van te mogen uitmaken.
