Vrijdag 1 februari. Ik had me voorgenomen om al vroeg te beginnen met het opvegen van de confetti in de themaruimte. Vandaag moet immers alles weer worden opgeruimd, en werkelijk overal lag confetti. Ik pakte een bezem en begon. In de ruimte naast mij hoorde ik Yanna en Emma kibbelen over een pop en ik besloot even te gaan kijken. Wat was het geval: Emma had Yanna’s pop gepakt en was daarmee gaan spelen. Nu wilde Yanna hem terug. Emma en Miquel noemden allerlei argumenten waarom Emma met de pop zou mogen spelen: hij lag werkloos op de grond, Yanna was er helemaal niet mee aan het spelen…Ik zei niets, keek Yanna aan en vroeg of die iets wilde zeggen…zij zei niets. Ik wachtte af wat er zou gebeuren. Er kwamen nog meer en dezelfde argumenten, ik luisterde, keek weer naar Yanna en vroeg toen of zij zin had om mij te helpen vegen. Dat wilde ze wel…
Nog geen minuut later kwam Emma binnen om te vragen of Yanna mee wilde spelen, met de poppen. En nog eens 5 minuten later was iedereen aan het mee spelen, kregen alle poppen een bed van 2 krukjes, werd er een auto gemaakt van omgekeerde krukjes, reisde iedereen mee naar de vakantiebestemming. Ik veegde en luisterde, keek af en toe om het hoekje en deed mee. Soms is alleen luisteren voldoende om te zorgen dat ze elkaar weer beter gaan begrijpen.