Vrijdag 11 juli. De laatste schooldag. Gisteren heeft de grote groep kinderen een leeg flesje meegekregen, om na de vakantie gevuld met het zand van je favoriete vakantie-plek mee terug te nemen. Zo kunnen we het zand van de verschillende plekken vergelijken, verhalen horen en iets meer te weten komen van de kinderen die we nog niet zo goed kennen. Natuurlijk doen ook de begeleiders mee.
Vandaag is het een heel rustige dag. Iedereen doet wat hij wil, speelt van huis meegenomen spelletjes (o.a. Kolonisten), springt op de trampoline, bouwt een laatste kapla-gebouw en kletst met elkaar. Na de lunch gaan we met zijn allen rond de grote tafel zitten. Marty heeft in het midden een groot pak gelegd, en daaromheen allemaal verschillende mooi gekleurde stenen. Eerst pakken we het grote pak uit: een enorme rose steen, rozenkwarts. Een cadeau voor de school, een steen waar je even bij kunt mijmeren. Die, door zijn kleur en vorm, al laat zien waar hij voor staat: liefde. De andere, kleine stenen (calciet) zijn voor ons: we mogen er een pakken. Als Marty vraagt wie al weet welke steen hij wil, steken vier kinderen hun vinger op. Allemaal pakken ze er een, en allemaal kiezen ze een andere steen. De rest kijkt en aarzelt en kiest uiteindelijk ook. De kleur van het calciet staat voor een bepaalde emotie, waarbij de steen je kan ondersteunen. Iedereen is blij met zijn eigen steen. Eenzelfde gevoel als toen we ons droomschilderij maakten, het is iets helemaal van jezelf, wat goed bij jou past. Misschien lijkt het wel alsof we erg veel bezig zijn met gevoelens en emoties, en hoe je daarmee om kunt gaan. Dat is ook zo, en dat doen we omdat ‘je veilig voelen’ (en dat impliceert ook: kunnen omgaan met emoties) de basis zijn om tot verdere ontwikkeling te komen. Zita (5) zegt: "Ik denk echt dat de steen mij gaat helpen." En als je dat geloof hebt in de steen, en dus in jezelf, zal het gaan werken.
