Maandag 13 februari. In het kader van het Ruimteproject gingen we sterren kijken met Marijke, moeder van Myriam, oma van Emma, Zita en Tycho en sterrenkundige. De ouders mochten ook meedoen, dus kwam ik om een uur of vijf op school, waar we eerst gezamenlijk zouden eten en daarna naar buiten zouden gaan om naar de hemel te turen.
Op dat moment werd er nog druk gekookt en film gekeken. Even later gingen we aan tafel, waar we een heel bijzonder voorgerecht kregen: gevriesdroogde aardbei, perzik en ijs. Echt astronautenvoedsel dus! Licht, droog en lang houdbaar. In eerste instantie smaakt het naar niks maar hoe meer vocht erbij komt in je mond, hoe duidelijker je de smaak gaat herkennen. Uiteindelijk toch bijna net echt dus, alleen was het ijs niet koud. Ik vraag me af hoe het moet zijn om dit dagelijks op je bord te krijgen…
Na het eten was het nog niet helemaal donker, dus bleven de volwassenen nog wat kletsen aan tafel en ging een groepje kinderen naar buiten om verstoppertje te spelen, wat natuurlijk erg goed kan in de schemering.
Intussen werden we toch wel heel benieuwd naar de sterren en konden we ook niet te lang meer wachten, want er was bewolking verschenen. Dus snel naar buiten om te kijken wat er te zien viel. Venus en Jupiter vielen meteen op. Deze planeten zijn relatief dichtbij (en dat is nog steeds ongelofelijk ver weg) en het licht van de zon wordt erop weerkaatst, waardoor ze heel helder zijn. Zeker met de telescoop waren ze goed zichtbaar, hoewel het vanaf de aarde gezien nog altijd kleine bolletjes in een oneindig groot heelal zijn natuurlijk.
Later konden we ook Orion, Sirius, Aldebaran en nog een aantal sterren herkennen. Marijke vertelde er van alles over en ik realiseerde me hoe weinig ik eigenlijk weet van die onmetelijke ruimte waarin onze aarde zich beweegt…
Maar helaas kwamen er steeds meer wolken en was er dus steeds minder van de sterrenhemel te zien. We doen het graag nog een keer over op een heldere nacht!
Anik (moeder van Rowan)
