Maandag 25 januari. Soms is het leven zo fijn. Paula vraagt aan mij of ik met haar een spelletje wil doen. Graag! Ik mag iets uitzoeken. We kijken in de kast in de jungle en ik zie lotto liggen. Nee, daar heeft ze geen zin in. "Dit wil ik", zegt ze en pakt een doos met 4 puzzels van Dikkie Dik. Dat is een puzzel, zeg ik. "Ja, weet ik, maar een puzzel is ook een spelletje. Jij gaat dat toch met mij doen?" Tegen deze logica heb ik geen weerwoord, en ik vind het ook leuk om te puzzelen. Dus daar gaan we. Dikkie Dik in 4, 6, 8 en 12 stukken. Het lukt Paula steeds sneller om het goede stukje te vinden. Ze kijkt naar wie er op staat en zoekt daar het stukje bij. Na vier puzzels maken we nog een veel moeilijkere. Nee, niet die van heel veel kabouters van 100 stukjes, wel die van Bob de Bouwer van 50 stukken. Ik mag veel stukjes leggen en beloof haar binnenkort nog een andere puzzel mee te nemen. Ooit al, lang geleden, gekocht. Nu is het moment daar om er samen met Paula aan te beginnen!