Na de meivakantie komen veel kinderen en jongeren voor een kijkdag en daarna om te wennen. Voor ons is het ook even wennen. Nieuwe jonge kinderen van 4 jaar, die al lekker zelf rondscharrelen, zevenjarigen die veel geluid maken, een achtjarig meisje dat dagen achter elkaar een zevenjarig meisje aan het voorlezen is, een veertienjarige die even komt kijken en dan weer gaat, een zestienjarige die hier meteen op haar plek lijkt te zijn. Rustig erbij gaat zitten, haar eigen ding doet, in gesprek raakt met een leeftijdgenoot. Ze praten lang samen, ik hoor het gesprek niet, maar zie hun enthousiasme. Een klik, dezelfde golflengte. ‘Heb je zin om bij mij thuis te komen?’ Hartverwarmend.