Dinsdag 12 maart. De boeken van Kikker behoren tot mijn favorieten. Treffend verwoordt Max Velthuis hierin hoe Kikker zich voelt als hij bang is, of alleen, als hij een vreemdeling (Rat) ziet of als hij verliefd is (op Eend). En nu is er een Kikkertentoonstelling in het Kinderboekenmuseum. Daar wil ik graag naar toe met de jongste kinderen uit mijn schoolkringgroepje! Als ik op maandag de Kikkerboeken laat zien, zijn ze enthousiast. De meesten kennen Kikker al, maar willen graag nog eens de verhalen horen. De dag daarop gaan we op stap. Met bus 24 naar het station en dan lopen naar het museum.
Ontvangst met het verhaal ‘Kikker is bang’. Huh, lekker griezelen. Als ze daarna zelf het verhaal naspelen, kunnen Simon, Keiro, Anne Sophie en Rowan heel goed laten zien hoe ze schrikken als Kikker als ze midden in de nacht een geluid horen, hoe ze boos worden als Varkentje, wanneer de dieren voor haar deur staan, en hoe ze angstig zijn als Haas, wanneer hij Kikker en Eend niet thuis aantreft. “Nog een keer”, zegt Simon. Dat doen we later, in het donkere Kikkerbos in de tentoonstelling. Ook repareren we het huisje van Rat, laten we een boot met eten varen naar de dieren en springen de kinderen om de beurt net zo hoog als Kikker.
Waarom vind ik dit zo leuk? Niet alleen vanwege Kikker, maar ook omdat ik hier weer eens zie hoe blij jonge kinderen zijn wanneer ze iets aangereikt krijgen (een verhaal), waarmee ze zelf verder mogen gaan. In het naspelen, met minimale middelen, laten zien ze zien wat ze kunnen en durven. En daar groeien ze weer van.
