Vrijdag 23 mei. Toen we gisteren terugkwamen van het zwembad, lag er een grote berg zand in onze tuin. Bedoeld om de tegels op te hogen, maar voor dit moment een prima zandbak om een huis voor muis in te bouwen. Met een trap en een bad, een bed en een tuin en muurtjes er om heen. Vanmorgen was het zand alweer weg, maar gelukkig kwamen we in het bos op een open plek vol zand. Heerlijk om in te spelen en mee te bouwen.
"Ik maak een Grand Canyon-kasteel", zei Miquel. Het was op een bergje, waar het zand vanaf stroomde. Met zijn vieren begonnen we gangen te graven tot we elkaars handen tegenkwamen. Het mooie was dat er onder- en bovendoorgangen waren. Een hond sprong erop, en het stortte in… Nu leek het op de echte Grand Canyon, met steile wanden. "Kom, we gaan zelf een hut bouwen." Veel heeft Miquel niet nodig: een deel van een pallet is de afscheiding, bladeren op de vloer vormen de vloerbedekking. Takken van bomen en struiken een natuurlijke begrenzing. De hut is klaar. Zita, Tycho en Yanna hebben hun eigen hutten gevonden: een kuil in het zand, waarin ze een paar takken en bladeren in leggen: een vuurtje. Op de terugweg komen we langs een boomstronk die inmiddels een verteltroon is geworden. Om de beurt gaat er iemand in zitten om een spannend verhaal te vertellen. Over blaadjes en vlinders, tovernaars en heksen, ridders en zwarte gedaantes. Brrr. Gauw naar school voor de lunch met zelfgebakken brood!
