Donderdag 15 april. Is het toeval dat met de lente ook de kinderen komen naar De Vrije Ruimte? Knoppen staan op openbarsten en wij hebben binnen een week tijd zes intake-gesprekken voor nieuwe leerlingen. Het is ongelooflijk hoe hard het gaat. Vandaag een jongen van 9 die gaat schommelen met een jongen van 6, die na een half uur al zegt dat hij heel graag op deze school wil blijven. Hij doet wat hij wil, af en toe samen met zijn zus, maar ook in zijn eentje: rondjes draaien in de speeltuin en zagen en timmeren aan de techniektafel. Opeens komt hij naar buiten met een zelfgemaakte mini-kruisboog. De anderen hebben 2 weken geleden een autootje gezaagd, en hij gaat kijken hoe het gemaakt is, en begint. Zelfs als zijn zus hem mee vraagt naar buiten, wil hij verder zagen en schuren, zijn auto moet af. Zus van bijna 8 deed meteen mee met rekenen, tekent een specht na en is de held van Tycho van 5, die de hele dag in haar buurt blijft. Jongen van 9 speelt met de andere jongens, eerst met die, en dan met die. Vraagt of iemand mee wil naar de speeltuin, bouwt mee aan kaplabouwwerk, stoeit. Alsof hij al helemaal gewend is, na 1 dag De Vrije Ruimte.
Wij kijken en genieten van de nieuwe dynamiek in de school. Hoe vanzelf gaat het toch soms. En als iemand even treurig in een hoekje zit, mag dat ook. Na 20 minuten is het over, en het laatste kwartier is hij lekker aan het touwtje springen. En als Paula even sip is, neem ik haar mee naar de fatboy buiten en lezen we samen in de zon over strandlopers en slangenhaaranemonen. Als je er maar bij bent, en kinderen zich gezien voelen, dan is de omgeving veilig om zelf op ontdekkingstocht te gaan.
