Donderdag 25 juni. De laatste weken van het schooljaar zitten vol gesprekken. Gesprekken met kinderen over hoe het gaat en wat ze willen; gesprekken met ouders en kind(eren) over de ontwikkeling in dit jaar en de verwachtingen voor het komend schooljaar. Ik verheug me op deze gesprekken, maar sommige kinderen denken daar anders over.
Zita had al ’s morgens tegen haar moeder gezegd dat ze helemaal geen gesprek wilde. Het duurde altijd zo lang! Ze wilde spelen! Als ik haar, met een traan nog op haar wang, meeneem voor een gesprek in de jungle, is ze alweer rustig geworden. Ze pakt haar map uit haar la en laat mij een zelfgemaakt spel zien. Zita legt het mij uit: Kaartjes trekken, poppetjes verplaatsen, en wie het laatste kaartje met de vaas erop heeft, heeft gewonnen. Het is erg leuk, en we worden er allebei vrolijk van. We bekijken andere bladen met tekeningen, de Z (van Zita), werkbladen, foto’s. Zita wordt heel blij van spelen, en van zelf mogen kiezen waar ze aan meedoet. "Ik wil niet op een lijst!" Geen rooster dus voor Zita, maar wel een groot aanbod van activiteiten, waaruit zij heel goed kan kiezen wat op dat moment bij haar past. Na ruim een half uur verlaten we de jungle. Het was een goed gesprek.
