Donderdag 29 november. "Ik heb een nieuw spel bedacht, samen met Jesse", zegt Miquel. Hij begint vierkanten op een vel papier te tekenen, daarin komen 1,2,3,4,5,of 6 stippen, eromheen een rondje. "Het is een soort poker." Om de beurt gooien we met een dobbelsteen. Als de dobbelsteen precies op de getekende dobbelsteen met hetzelfde aantal stippen komt, krijg je het produkt van de getallen in fiches van de ander. Ik gooi 4 op de 4 en krijg 16 fiches van Miquel Meestal gaat het mis, en moet ik aan Miquel betalen. We bedenken nog dat de fishes (in ons geval kralen) verschillende waarden hebben: de rode zijn 10, de blauwe 5, en alle andere kleuren 1.
Zelfverzonnen, een spel, waarin we ongemerkt veel tellen en rekenen. En dat is ook wat Miquel tegen anderen zou willen zeggen, als hij zou omschrijven hoe het op De Vrije Ruimte gaat: "Je leert zonder dat je het weet."
Verder gaan we deze dag in wind en regen naar buiten om takken te zoeken om een fikkie in de vuurkorf te stoken (We kwamen op het idee door de hoeveelheid gescheurde papiertjes die we over hadden van het grabbelen); bakken we een pepernotentaart; doen we Latijn met ‘O. Fortuna’ van de Carmina Burana, en kleuren we Sinterklaas, voor een De Vrije Ruimte-kleurwedstrijd. De dag vloog weer om.
