"Waar liggen ze nu begraven?"vroeg Zita (4), toen we in Delft de Nieuwe Kerk binnengingen. We hadden haar verteld dat in de kerk mensen begraven lagen, en blijkbaar vond ze dat zo interessant, dat ze er meteen naar op zoek ging. We vonden ze natuurlijk meteen, want je kunt geen stap zetten of je staat er bovenop. Mensen van zo lang geleden. "Wat konden ze toen al goed skeletten maken", vond Miquel (11), want hem viel op dat bijna bij iedere grafsteen wel een doodshoofd was afgebeeld, en soms zelfs een heel skelet. Hij wilde wel Latijn leren, dan kon hij tenminste zelf lezen wat er over Hugo de Groot geschreven stond. En Emma (6) wilde het verhaal van Hugo de Groot, zijn ontsnapping in een boekenkist uit slot Loevestein, heel graag nog een keer horen, toen ik het net verteld had.
Het nieuwe raam in de Nieuwe Kerk vonden geloof ik vooral Marty en ik erg mooi (prachtige kleuren), maar Miquel zei dat hij toch meer van oude ramen hield. Zoals het raam in de Oude Kerk, over het leven van de profeet Jesaja, waarop je een engel met een tang een gloeiend kooltje bij iemands gezicht ziet houden. Ik heb Miquwl beloofd dat ik op zou zoeken welk verhaal dat uitbeeldde…
