Vrijdag 17 oktober 200. Achteraf zeg je tegen elkaar: wat was dit een heerlijke dag! Waar dat aan lag? Veel leven, bruisend, vol activiteiten en dingen die gebeurden.
Iets later kwam ik de ruimte binnen waar Gert en alle kinderen omringd warne door verschillende dieren in kooien. Twee ratjes speelden op een kleed op tafel. We keken wat de dieren deden, wat ze aten, hoe je ze kon aaien en soms ook optillen. Het hok van de slang zat op slot, maar Gert had het sleuteltje en haalde hem eruit. Prachtig zo’n beest. Dat het een wurgslang was kon je voelen als je hem op je arm had: hij wikkelde zich als een armband er omheen met een ongelooflijke kracht. Wel uitkijken dat hij niet verder omhoog kroop! De gerbils zaten verstopt in een holletje in het zaagsel onder het stro. We mochten ze wel even aaien, maar niet optillen. Stel je voor dat ze ontsnapten… Plotseling kwam door het hek een onbekende persoon aanlopen: pet op zijn hoofd, sigaar in zijn mond, wie zou dat zijn? In het Engels stelde hij zich voor: er waren hier op school toch leerlingen die belangstelling hadden voor het maken van een film…die wilde hij wel even spreken, want hij kon ze daarbij wel helpen… Wat een stunt van Olivier! Vorige week had hij al even met Cem gepraat, nu kwam hij terug om ook met de anderen over hun film te praten. Jeremia, Naomi en Cem, gingen met hem naar de theaterruimte om de zaken te bespreken. De afspraak is nu dat zij hun idee uitwerken, en dan weer contact opnemen met deze geheimzinnige Amerikaan die hen kan helpen.. .
Verder was er het afscheid van Inge, die een jaar naar Canada gaat (en hopenlijk daarna weer terugkomt op De Vrije Ruimte). Een Texels prutje (andijviestamppot met kaas en appel) was haar afscheidslunch; een fotoboekje van haar dagen op De Vrije Ruimte en foto’s van alle leerlingen en begeleiders (en de filmsterren op wie ze leken, haar cadeau. Het ga je goed Inge, we zullen je missen!
