Vrijdag 13 december. Zoals je een cello stemt door een aangeslagen stemvork op het voorblad te zetten en vervolgens te voelen of de A-snaar meetrilt (dan is de A goed gestemd), zo probeer je jezelf af te stemmen op je omgeving. Trilt die omgeving met je mee? Meestal gaat het dan goed, voel jij je fijn en lopen de dingen als vanzelf. Soms lukt dat niet helemaal. Je probeert het, maar bent net te laat. De ruzie is al geweest en jij hebt die niet weten te voorkomen. Je voelt je niet fijn. Praten met degenen die erbij betrokken waren helpt een beetje om de balans terug te krijgen.
De inspectie is op bezoek. Betrokken, behulpzaam. Het gaat goed met De Vrije Ruimte en dat zien ze. Tips voor verbetering nemen we ter harte. We willen graag goed blijven! Met de taalclub doen we een van mijn favoriete spellen: Het klein vermakelijk 1001 verhalen-vertelspel. Om de beurt draait ieder een kaart met 1) een onderwerp, 2) persoonsvorm, 3) bijvoeglijk naamwoord, 4) zelfstandig naamwoord. Hele gekke zinnen krijg je dan: tovenaar ontwerpt rond gras, zwemmer ontvangt gestolen huis, dokter ontdekt verborgen ding…. Aan degene die de zin voor zich heeft liggen vraag ik of hij zich voor kan stellen hoe dat eruit ziet. En dan, wat gebeurt er daarna? Zo probeer ik ze te laten nadenken over het verloop van een gebeurtenis. Als alle zinnen gelegd zijn, kiezen ze 1 zin uit. Daarover schrijven ze een verhaal. Sommigen maken eerst een tekening, anderen gaan meteen schrijven. “Ik heb al 15 zinnen!”, zegt Roos, maar klaar is ze nog niet. Yanna heeft een mooi rond verhaal over het ronde gras. Volgende week zijn de verhalen af en kunnen we ze aan elkaar voorlezen.
’s Middags proberen we vuur te maken in de tuin. Met vuurstenen, firesteel, pluizen, berkenschors en een verkoold stukje stof. Er gloeit iets, maar het brandt nog niet. Heel voorzichtig blaas ik in het glooiende stukje. Een klein vlammetje, ja, het hooi gaat branden. Even voel je je helemaal een met je omgeving. Afstemming, dan lukt het, wat je ook aanpakt.
