Donderdag 12 december. In en uit gaan ze, de leerlingen van De Vrije Ruimte. Naar binnen om te leren en naar buiten om uit te waaien. Even het souterrain in om koek te eten en te kletsen en weer eruit om verder te spelen en te leren. De woonkamer in voor een kopje thee, een boekje op de bank of een spelletje en eruit om in een andere ruimte iets anders te gaan ondernemen. In de speelruimte komt veel samen. Vaak zitten daar ’s morgens vroeg al kinderen te tekenen of te puzzelen en komen ze na een les terug om verder te gaan met waar ze mee bezig waren. Oorspronkelijk ingericht voor jongere kinderen, met een bouwhoek, een poppenhoek, voorleesboeken en spelletjes voor vijfjarigen, blijken veel oudere kinderen het hier ook heel prettig te vinden. Het is een behoorlijk grote en lichte ruimte met een grote lage tafel en een gewone hoge tafel. De bouw- en leeshoek is in de aangrenzende ruimte, net om het hoekje (lekker rustig!). Ze, de kinderen boven de 7, komen hier voor de rust, de gezelligheid en om samen met de kleuters iets te doen. Soms komen ze druk binnen, maar als ze merken dat hier rustige dingen gedaan worden, zie je dat ze veranderen. Ze stampen niet meer, maar lopen; ze stompen niet meer, maar laten elkaar met rust. Heel belangrijk is dat je telkens weer -rustig- zegt, dat dit de bedoeling is: dit is een rustige ruimte en hier doe je rustige dingen. Wil je wilde dingen doen? Dan ga je naar buiten!
Vandaag hebben we het tijdens de Living Values-les over wie je bent en waar je blij van wordt. “Ik houd van rust”, zeggen twee vijfjarigen. Ze maken een tekening van zichzelf. “Ik teken eerst een rand”, zegt Dechen. De rand wordt later een poort van rust. Even een glimp van waar deze kinderen behoefte aan hebben. Wij willen zorgen dat die ruimte voor rust er altijd kan zijn.
Meneer Niels komt op bezoek, met een koffer. Een voorstelling met liedjes en muziek voor de jongsten. “Eigenlijk hebben wij de voorstelling mee gegeven”, zegt Laila achteraf, als ze heeft gezongen en op instrumentjes gespeeld. Hoe waar is dat. Ook hier zie ik weer hoe wij de school bedoelden toen we haar bedachten. Kleuters en pre-kleuters zitten klaar op hun stoeltjes als meneer Niels wil beginnen. Een 13-jarig meisje heeft een vierjarige op schoot. De deur gaat open, een 10-jarige komt binnen, kijkt om het hoekje en gaat erbij zitten. Hij is nieuwsgierig, vindt de liedjes ook leuk en wil best tikke-takke op twee woodblocks spelen. Fijn dat dit kan, dat je kunt bieden waar iemand, ongeacht zijn leeftijd, op dat moment behoefte aan heeft, een rustige ruimte waar gezellige liedjes worden gezongen.
