Woensdag 11 november. Wanneer ben je eraan toe om echt aan het werk te gaan? Hoe lang duurt het voordat je zo lekker in je vel zit dat je hoofd open staat voor nieuwe dingen? Bij sommigen duurt het een jaar, bij anderen een week, bij een derde een paar maanden. Vandaag is de negenjarige die sinds september bij ons op school zit er aan toe. Hij gaat ’s ochtends met Rianne mee naar de werkbegeleiding. Hier werkt iedereen aan zijn eigen taak, op zijn eigen niveau. Als Rianne vraagt wat hij graag wil doen, zegt hij dat hij schrijven en spelletjes leuk vindt. Rekenen vindt hij niks, hoewel hij op een ander moment wel kiest voor werken in zijn rekenwerkboek. Hij begint met Varia, begrijpend lezen. Een soort miniloco voor grotere kinderen waarbij uit de goede antwoorden een bepaald patroon ontstaat. Voor het schrijven krijgt hij een mooi nieuw schrift, waarin hij zijn eigen verhalen kwijt kan.
Het leukst is het moment dat hij Job mag helpen. Die zit achter zijn computer met sommen die hij niet snapt. Rianne is even ergens anders bezig, maar Job wil best geholpen worden door de nieuwe jongen. Hij leert Job een trucje hoe je handig 69-45 uit kunt rekenen ‘eerst 40 eraf, en dan nog 5’. Job begrijpt het en de ander heeft gemerkt hoeveel voldoening het kan geven als jij degene bent die uitleg geeft. Ik complimenteer hem: Als jij het rekenen aan een ander kunt uitleggen, betekent het dat je het zelf heel goed hebt begrepen. Chapeau.
