Donderdag 4 juni. Veel om over te vertellen: het skypen met een democratische school in Israël in het Engels, het EHBO-theorie-examen waarvoor alle leerlingen geslaagd zijn (GEFELICITEERD!), het voorlezen op de fatboy, het rekenen met de splits van 3…
Maar ik wil wat zeggen over Zita’s fabriekje. Het begon ermee dat Emma en Noor hun handen en voeten gingen omtrekken. Zita kreeg hierdoor het idee om lijven, benen en armen te tekenen en knippen, met haar eigen omgetrokken handen en voeten eraan. Ze begon met 1 pop voor zichzelf en maakte alle losse onderdelen met plakband aan elkaar. Dit vriendje mocht de hele dag met haar mee. Daarna kreeg haar broertje Tycho er een. "Wil jij er ook een?" vroeg ze aan mij. "Ja graag." En daar ging ze weer: tekenen, knippen, omtrekken, knippen, aan elkaar plakken. Aan het eind van de dag had ze er wel vijf gemaakt. Een record! (Voor ons De Vrije Ruimte-boek of Records). Gestaag werkte ze de hele dag door. Leerde sneller tekenen en knippen, voor anderen wat te maken, met papieren poppen spelen. Zo zien wij iedere dag weer in heel kleine dingen hoe onze kinderen leren, van en met elkaar.
