Vrijdag 22 juni. Om 8 uur op school Koffie, thee, binnendruppelende kinderen. Kletsen aan tafel met kinderen en ouders. Handplanes bekijken die gisteren met Nop gemaakt zijn. De lessen beginnen: Chinees met Wu, jurk maken met Mirjam (dit doet Irene en haar jurk komt af vandaag!), rekenen, lezen, schrijven met Myriam. Zaten eerst alleen de jongsten daar, de laatste tijd komen ook de oudere leerlingen, die ieder een eigen taak hebben. Per dag lezen, rekenen en schrijven ook zij een of meer bladzijden. Met Bjorn heb ik een weddenschap afgesloten. “Het duurt wel 2 uur, dat werken.”, verzuchtte hij in het eindgesprek. “Ik denk een half uur”, zei ik. “Zullen we wedden?” Dat wilde Bjorn wel, om een zak popcorn. “Anderhalf uur duurt het zeker wel.” Hij begint, ik zet de timer aan. Spelling heeft hij snel af, in nog geen kwartier. Dat wordt lang rekenen dan… De meeste kinderen zijn al klaar, Bjorn zit daar en werkt. Snel gaat het niet, ik verdenk hem van enkele vertragingstechnieken. Maar hij zit daar en blijft zitten, alleen aan zijn tafel. Werpt af en toe een blik op de timer, maakt een som. De sommen worden moeilijker, hij denkt langer na. Na ruim een uur – ik zit er niet de hele tijd bij, maar zie hem aan het werk vanuit de andere ruimte – kom ik weer eens kijken. Ga naast hem zitten en vraag hem mij uit te leggen hoe hij de som oplost. Als je weet wat je doet, heb je een strategie en kun je de volgende som gemakkelijker maken. Soms lukt het hem, soms heeft hij een aanwijzing nodig. De tijd tikt verder. Eindelijk, na 1 uur en 29 minuten is hij helemaal klaar. Tja, wel verdiend vind ik, die zak popcorn. Volgende keer een nieuwe weddenschap: binnen een half uur (of misschien drie kwartier) de bladzijdes maken.
