Pep is op vakantie. Een maand. En alle dagen van de week deed hij bij ons het souterrain. Dat wil zeggen: koek snijden en smeren voor tien uur, thee en koffie zetten, iets lekkers koken (soep) of maken (salade) voor twaalf uur, afwassen en opruimen en dan nog fruit snijden voor twee uur. Het klinkt simpel, maar het is veel. Zo ervoer ik dat tenminste op de eerste donderdag dat ik het souterrain runde. Relaxed in de ochtend, met hulp van snijdende en smerende leerlingen. En heel veel in de middag, als iedereen zijn bord, beker en bestek in de kratten heeft gedaan en dat allemaal afgewassen moet worden. Vaat van 63 leerlingen en 10 begeleiders. Er is een vaatwasser, maar plastic blijft nat daarin, dus dat wassen we af en drogen we af. Ik maakte zomaar champignonsoep, die goed in de smaak viel. En om half twee kwam een moeder om het fruit te snijden. Dat was fijn, want ik was nog aan het opruimen.
En verder? Helpende kinderen bij het maken van tosti’s. Namen opschrijven, roepen wie er aan de beurt is om zijn tosti in het tosti-apparaat te doen en weer roepen als de tosti’s klaar zijn. Dat verloopt super-soepel. Dank je Heime!
Soms kom je rare dingen tegen. Een bord om af te wassen met een klodder ketchup erop. Maar verderis iedereen erg hulpvaardig. De corveeploeg halat keurig de doekjes over de tafels en veegt de vloer aan. Dat hoef ik in ieder geval niet meer te doen. Om twee uur zijg ik neer op het krukje met een kopje thee. Moe maar tevreden. Het souterrain is schoon, de afwas is gedaan en veel mensen hebben geholpen. Ik vang flarden van gesprekken op van een groepje leerlingen dat op de verhoging van het souterrain zit. “Gezellig hè, zo met elkaar praten.” Mijn dag is goed.
