Vrijdag 24 juni. De laatste dag van de week, de laatste vrijdag van dit schooljaar (volgende week een studiedag). De dingen gaan door, maar de tijd gaat zo snel dat het lijkt alsof we tijd tekort komen om alle dingen nog te doen. We doen wat nodig is en laten wat later kan vandaag maar even liggen.
Gelukkig zijn er altijd leuke dingen die gebeuren: de boekbespreking van Robin over Geronimo Stilton, die hij heel goed heeft voorbereid. Hij heeft materiaal bij zich om te laten zien, extra informatie opgezocht, een quiz gemaakt. Hij vertelt een duidelijk verhaal. En als hij het boek laat zien waarin niet alle woorden even groot en even zwart zijn, maar waarin gekleurde, grote, vette, of juist heel klein geschreven, in rare vormen gezette letters staan, begrijp ik plotseling waarom Robin zo geniet van juist dit boek. Deze manier van woorden presenteren past bij iemand die in beelden denkt en baat heeft bij letters die laten zien wat ze voorstellen.
Margareth heeft de hele ochtend hele pannenkoeken gebakken, samen met Billie en een aantal anderen. Zittend in de zon, met de stroop uit de pannenkoek lekkend, genieten we ervan. Met Mya doe ik ‘ik leer anders’ en zie ik het effect van herhaling. Elke dag even hetzelfde doen, op dezelfde manier, met iedere dag 1 of 2 woorden extra. Het werkt! Wat ik gisteren gezegd heb, hoor ik Mya nu tegen mij zeggen. Steeds beter weet ze wat ze moet doen, wat er van haar verwacht wordt, steeds meer zonder schroom doet ze het ook gewoon, zonder hulp. Ze mag trots zijn op zichzelf!
Dan is het schooltuintjes-tijd, waar bijna iedereen mee naar toe gaat. De mensen die op school blijven beginnen vast met opruimen, zodat we het gebouw weer schoon en leeg aan de scouting kunnen overdragen. Het hoort erbij, we doen het al 4 jaar lang elke vrijdag, maar soms komen we hierbij aan de grenzen van ons vermogen om in de flow van het opruimen ook nog iedereen ter wille te zijn en een luisterend oor te bieden aan degenen die daar behoefte aan hebben. Sorry hiervoor, maar wij zijn ook maar mensen.
