Het is begin november. Lekker weer. Buiten spelen ze. Op fietsen crossen, van houten planken en tafels hutten bouwen, schatplekken markeren, stoeien op de trampoline of de mat. Aftasten: wie ben jij? Dit ben ik! Samen ontdekken wie we zijn. Tussendoor een tosti maken in het souterrain, en weer snel naar buiten om hem daar op te eten.
Binnen zijn ook kinderen. Bezig met lessen Engels, wiskunde, geschiedenis. Of in de speelruimte aan het bouwen, puzzelen, spelen. Meestal samen. Stoute dingen doen ze ook: het stiftendoosje vastlijmen aan papier en verstoppen onder de kast. “Het was zo’n leuke dag vandaag!”, zei de vijfjarige die dat gedaan had tegen haar moeder. Minder leuk toen het ontdekt werd. Opeens lag het doosje niet meer onder de kast en was hun geheim verdwenen. Ik heb er maar niet teveel over gezegd.
Een ouder meisje komt graag in de speelruimte, omdat ze daar rustig kan zitten en haar eigen ding kan doen. Vandaag pakt ze een boek over de sterren en het heelal. Ze kijkt erin en Tycho komt bij haar zitten. Wat is daar allemaal te zien? Jesse begint te vertellen: “Kijk, hier zie je het sterrenbeeld leeuw.” Ze wijst het aan voor hem, Tycho kijkt en luistert geïnteresseerd. Leeftijd doet er hier niet toe. Het gaat erom waar jouw interesse ligt en met wie je die kunt delen. Of je nou 5 of 50 bent.
