Vrijdag 26 september. "De kop is eraf", zei Myriam, na de eerste repetitie van het schoolorkest. Niet veel kinderen hadden een eigen instrument meegenomen, alleen Gijs had zijn gitaar bij zich. Geen nood, Myriam had een aantal blokfluiten (waarop de kinderen die dinsdag blokfluitles hadden gehad al twee tonen konden spelen), en er was een heel krat vol rammel-, schud en slag-instrumentjes. Heleen zat achter het keyboard en speelde haar riedeltje. Myriam had iedereen een instrument laten kiezen en wist in no time van de chaos aan klanken een wondermooi geheel te smeden.
Iemand begon op zijn instrument zijn ritme te spelen. Om de beurt vielen de anderen in. Gijs en Heleen hadden hun eigen melodie die daartussen in klonk. Als iedereen speelde mocht het eventjes heel hard, daarna werd het weer zachter en om de beurt werd iedereen stil. Ik keek en luisterde een paar minuten en zag kinderen groot en klein door elkaar geconcentreerd muziek maken. Wat is er toch veel mogelijk!
