Woensdag 21 november. De leerlingenkring is net geweest. Daarin kwam ter sprake: hoe kunnen we zorgen dat afspraken worden nagekomen? We merken dat het lastig is om mensen steeds weer aan te spreken als ze zich niet houden aan een afspraak. Ze hebben er immers wel hun consent (‘ik kan er mee leven’/ ‘ik heb geen overwegend, beargumenteerd bezwaar’) aan gegeven. Een veel voorkomende schending is het op schermpjes zitten in de rustruimte. Deze ruimte is bedoeld om rustig te zitten en eventueel -met oortjes in- naar muziek te luisteren. De ruimte is niet bedoeld om op je telefoon of laptop spelletjes te spelen. Leerlingen die er last van hebben, willen niet steeds hun vrienden vragen om te stoppen met op hun scherm zitten. Begeleiders hebben geen zin om continu politie-agent te zijn bij de rustruimte. Wat nu?
Met een aantal praten we er verder over. Het is lastig. De afspraken hebben we met elkaar gemaakt. Als je het niet eens bent met een afspraak, kun je met een altenatief voorstel komen. Dat gebeurt nu niet door de computergebruikers in de rustruimte. Zij lappen de afspraak aan hun laars. Voelen ze zich (nog) niet zo verbonden met de school, dat ze begrijpen dat de ruimte en vrijheid die ze krijgen niet alleen voor henzelf gelden, maar ook voor de mensen om hen heen? Dat als iemand last heeft van iets, er een grens is bereikt en dat er daarom afspraken gemaakt worden over zoiets als schermgebruik in de rustruimte?
De leerlingen uit de leerlingenkring willen het graag bespreken in de schoolkring: hoe zorgen we dat mensen zich aan afspraken houden? Wat is daarvoor nodig? Heel fijn om hierover met betrokken jongeren in gesprek te zijn.
