Donderdag 1 juli. Discussies zijn eraan vooraf gegaan, maar nu brengen we de laatste dag toch door op het strand. Drievliet was oorspronkelijk de bedoeling, maar het voorspelde zeer hete weer deed ons besluiten om de verkoeling van zeewind en water op te zoeken. Ik kom iets later en zie een vredig tafereel van kinderen in het zand, spelend met elkaar of alleen, ouders die erbij zitten en kletsen. Een gezellig geheel. We drinken koffie en limonade, eten heerlijke muffins die Gijs aan ons uitdeelt, genieten van het briesje, de zandkorrels, het uitzicht op zee. Ook de kinderen liggen lekker, staan af en toe op om te oefenen in vliegen (Erin, met een grote handdoek om zich heen), om pootje te baden, schelpen te zoeken, elkaar in te graven of een zandkasteel te bouwen. Het eind is in zicht, dit is de laatste dag en iedereen laat dit rustig op zich inwerken. We nemen afscheid van elkaar en zeggen 'tot volgend jaar', weer op het strand, traditie al, nu voor de vierde keer zullen we daar beginnen. Hoe het zal zijn dan? Daarover mijmeren we in de vakantie. Een paar kinderen zijn weggegaan, een paar kinderen komen erbij. We zullen een nieuwe groep vormen en het zal weer een mooi jaar worden. Net als dit jaar!