Woensdag 19 november. Niets heerlijkers dan kleuters… “Claartje, kom je naar de voorstelling?” vraagt Yanna. En dan, even later “O nee, we moeten eerst nog kaartjes maken.” Het kaartjes maken laat ze aan Zita over. Die knipt papier in stukjes en schrijft daar getallen op. Binnen 5 minuten is het klaar. “De voorstelling gaat beginnen!” Ik kom binnen en krijg van Zita een kaartje aangereikt. “Het kaartje moet je aan Yanna geven.” Tycho zit al klaar op het bankje. De poppenkast-gordijnen zijn nog dicht en Yanna zit erachter. Heel voorzichtig gaat het gordijn open en steekt een egeltje zijn snuitje om de hoek. “Hallo, wie zijn jullie?” “Ik ga even mijn vriendje zoeken…” En daar komt het volgende dier in de poppenkast: een vlinder met een lief stemmetje die zijn vriendje kwijt is en hem gaat zoeken. Er volgen nog een eekhoorn, een kikkerkoning en een spin die in het Pietenhuis woont.
In het publiek reageert Zita met haar kunstjespiet, die ze pas tevoren heeft geknutseld. “Kijk ik kan allemaal kunstjes doen.” Handpop-Sint kijkt even naar zijn nieuwe Piet en dan naar Sint Tycho, die inmiddels de mijter heeft opgezet en zijn tabberd heeft omgeslagen. “Wie is nou de echte Sinterklaas?”, vraagt Robin, die ook is binnengekomen. “Ze zijn allebei echt”, zegt Zita stellig. Een Nederlandse Sinterklaas en een Engelse… “Een meisjessinterklaas en een jongens”, zegt Yanna. Ze zijn niet uit het veld te slaan als Robin blijft volhouden dat één toch de echte moet zijn. In de wereld van kleuters is alles nog mogelijk.