Na zes lange weken zomervakantie was het vorige week maandag een gezellig weerzien. Welkom allemaal! Precies op de 18e verjaardag van De Vrije Ruimte. We bliezen kaarsjes uit en aten appeltaart. We hebben aanbod, maar liever spelen ze met elkaar, om weer even te weten wie ze zijn, waar ze bij horen, hoe het werkt. Het voelt vertrouwd, al die vrolijke stemmen, oud en nieuw spel (de beyblades van voor de zomer zijn nog steeds helemaal in), even rustig tekenen, samen Engels praten en dan toch eens kijken wat er nog meer te doen is. Ontdekken wie je bent en wat je wil: “Ben ik een dier?” Ja, vinden ze, want we eten, ademen, praten met elkaar en dat doen dieren ook. Dus: mensen zijn wel dieren, maar dieren zijn geen mensen. Bij het koekjes bakken komen wel 12 leerlingen meedoen. De oudste twee begeleiden ieder een groepje jongsten. Hè, wat gaat dat goed.
Een oudleerling komt drie dagen bij ons werken en theaterlessen geven. Zo gaat de volwassen geworden school door met mensen die de school al kennen en nu hun eigen ding bij ons komen doen. We maken collages – wat een heerlijk werk- mooie plaatjes zoeken en knippen en daarvan een geheel maken. Ik hoef niks te zeggen, het gaat vanzelf. Ze tekenen hun zelfportret, maken hun gebruiksaanwijzing (als ik boos ben omdat iets de eerste keer niet lukt, helpt het als je aardig zegt: ‘je kan het’), heel handig voor iedereen. We zoeken naar kwaliteiten die we bij onszelf of een ander vinden passen.
Zo vlogen die eerste 6 dagen voorbij. Morgen gaan we op kamp en daar zullen we elkaar weer beter leren kennen. We hebben er allemaal veel zin in!
