Donderdag 21 mei. Hoe ik op het idee kwam weet ik niet meer, maar bij de opdracht van vandaag voor synchroonkijken (met heel veel mensen tegelijk over hetzelfde onderwerp een foto maken) moest ik meteen aan handen denken. De opdracht was ‘fotografeer waarde’. Handen zijn voor van alles en nog wat van onschatbare waarde. Misschien kwam ik wel op het idee door wat er gisteren gebeurde. Twee kinderen, 8 en 3 jaar oud, speelden samen het spel Rupsje Nooitgenoeg. Het meisje van 8 heeft nogal eens de neiging om een ander te helpen zonder dat diegene daarom gevraagd heeft. En wat deed ze die dag? Ze hielp het meisje van 3 om het zelf te doen. De achtjarige hield de draaischijf met pijltje vast, zodat de driejarige gemakkelijker het pijltje kon draaien: “Toe maar, je kunt het wel.” Dat was mooi.
Vandaag lette ik nog beter op. Wat doen die handen? Bjorn van 13 hielp Luc en Ea van 4 om Halli Galli te spelen en op de bel te slaan. Tyko (13) hield Luc vast toen die bij hem op schoot klom. Jade, Inti en Brecht hielden hun babypop goed vast om hem eten te kunnen geven. Brecht liet het zand door haar handen gaan en trok er lijntjes in. Buiten maakten ze met hun handen modderballen van zand. Het tastbare, voelbare, aanraakbare.
Anne Sophie gaf haar eerste kleiles: zelf klei maken van 1 kopje meel, 1/2 kopje water en 1/2 kopje zout en verf voor de kleur. Zij kneedde en kleide, het duurde wel een kwartier, terwijl 13 kinderen keken naar haar handen, hoe zij dit deed. Fascinerend. Daarna kreeg ieder een minuscuul bolletje om zelf iets te kleien. Maar wat gebeurde er? Het ging niet zozeer om wat er uitkwam, als wel om het gevoel van de klei in je handen: iets hebben wat je kunt vormen, precies zoals jij dat wilt. Dat kunnen je handen! Brecht kwam op het idee om satéprikkers te gebruiken en zo ontstonden een egel, een duizendpoot, een lolly. We legden ze te drogen en zien uit naar de les van volgende week, waarin iedereen met zijn eigen handen klei gaat maken. O ja, en dan zijn je handen ook nog heel geschikt om te zwaaien, te aaien, te voelen, te graaien. Als laatste vandaag hebben een paar kinderen de lego opgeruimd, die al de hele dag onaangeraakt uitgestald lag op de vloer van de kidsroom. Dat kunnen handen dan snel, dingen pakken en in een bak doen, als dat nodig is.
