Vrijdag 20 november. Een fijne dag, dat is het eigenlijk bijna altijd. Maar vandaag verliep alles extra soepel, zo leek het wel. Een flow waar iedereen in mee ging. Zita schreef haar verhaal af en begon met het intypen in de computer. Na de dramales kwam Olivier en gingen bijna alle kinderen meedoen met de film. Ik zat binnen en keek af en toe naar buiten, naar wat daar gebeurde. Twee jongens zaten elkaar achterna met een stok. Hoe zou het aflopen? Gelukkig was René er (stagiair via de Pabo, je merkt aan de kinderen dat ze het prettig vinden dat er een man twee dagen begeleider is), die het in de gaten hield. Met een van de jongens had hij na afloop een gesprekje over het verloop van het elkaar achterna zitten. Job die bedroefd binnenkwam, omdat hij alleen was gelaten in de speeltuin, maar die toch ook weer was teruggebracht door een jongen van het IVIO.
Een rustige lunch met lekkere tosti’s en daarna, hoe kan het anders op vrijdagmiddag, STOEIEN. Op vier matten met zijn allen. De een na de ander had er op een gegeven moment genoeg van. Maar twee jongens bleven achter; laat dat nu precies de twee jongens zijn die elkaar ’s morgens achterna hadden gezeten. Ze durfden wel samen te stoeien op de volgende manier: de een nam de ander in de houdgreep en die moest proberen los te komen. Ze wisselden elkaar af en deden echt hun best om los te komen en om stevig vast te houden. Het was mooi om te zien hoe ze in dit spel respect hadden voor elkaar en voor zichzelf. Petje af en smiley verdiend.