Donderdag 24 mei. Alweer even geleden, maar iets om niet te vergeten. Syban is 4 jaar en net op school. Soms vindt hij het nog moeilijk om hier te zijn, zonder papa of mama. Maar hem verleiden tot nieuwe dingen kan helpen. Vandaag is er tekenles. In eerste instantie was dat voor oudere kinderen. Maar na goede ervaringen met een paar 6-jarigen, wil de tekenleraar ook wel kleuters in zijn les hebben. Ik ga met Syban mee naar boven, naar het tekenlokaal. Dat is al spannend: hij is nog nooit boven (waar de lessen zijn) geweest. We gaan naar binnen. Hij gaat zitten, pakt een papier en potlood en begint. Na een paar lijnen is het klaar. Nog even met een rood potlood bovenaan een paar krassen zetten: “De lucht, want het is avond en de zon gaat onder.” De potloodlijnen zijn een achtbaan. Binnen een minuut staan we weer op de gang. Hij kijkt om zich heen en fluistert tegen mij “Volgens mij zijn we verdwaald…”. Ik pak zijn hand en zeg dat ik de weg nog wel weet. Blij lopen we weer naar beneden.