Wanneer ben je blij? Als het goed gaat met de kinderen. Als je ziet dat ze ook zonder jou kunnen. Als je dingen bedenkt die vanzelf gaan lopen. Er was een pizzadag op donderdag 5 november. Een pizzabakker moest gevonden worden. Kees wilde wel, vanaf 10 uur. Jos stak het vuur aan en kon een tijdje blijven. Kees had zijn eigen koksmuts op, pizzaschep in de hand. Vanaf 11 uur was de oven warm genoeg en konden 1 voor 1 de pizza’s erin. Nee, snel ging het niet en er stond een lange rij. Maar iedereen wachtte geduldig, zelfs als er een pizza op de grond viel of een vogel op de nog niet gebakken pizza poepte. Vrije ruimte….
Een dag later was het vrijdagmiddag. Kinderen van 5 jaar stonden klaar met hun jas aan en hun rugzak op hun rug: “Wij gaan op avontuur!” In de achtertuin, bij de boom. Ze klommen en zaten daar en beleefden van alles. Vonden slakken en blaadjes. Hadden het samen heel fijn. Ik keek en beleefde mee. Ik was blij.
