Woensdag 29 juni. Hoe kan het anders, de een na laatste dag verloopt vrij hectisch. Marty en Myriam doen boodschappen voor de barbecue. Margareth en Cheryl zijn op school en kijken met de kinderen een Engelse film. Ik ga naar de printshop om rapporten uit te printen. Lang eraan gewerkt, maar tevreden met het resultaat. Vanavond zullen ze officieel worden overhandigd. Eerst is er nog een Echte Open Middag met stempelkaarten en schmink, vilten armbandjes rollen, sieraden maken, doosjes verven, je lievelingstosti laten bakken (een project van Mees en Miquel). Anna maakt zakjes met lavendel en armbandjes met geknoopte touwtjes en kraaltjes waaraan anderen ook kunnen meedoen. Ik drink thee met een mevrouw die graag volgend jaar op woensdagmiddag schilderles wil komen geven. Dan stroomt het vol. Wauw, al die mensen, ouders, (oud-)vakdocenten, broertjes, zusjes, opa’s en oma’s, oudleerlingen, die zomaar met ons mee willen doen en denken en het einde van het schooljaar willen vieren! Een warm gevoel, want het is zo bijzonder als je bedenkt dat we 4 jaar geleden met 4 leerlingen begonnen, 2 begeleiders en nul vakdocenten. En kijk nu eens!
De barbecue is heerlijk, de optredens zijn leuk en mooi en dan komt het moment van de rapporten. We delen ze uit (aan de leerlingen die dat aan ons gevraagd hadden) met een handdruk en een roos, een officieel moment. Dan hebben we nog een getuigschrift, voor Mees, die na 2,5 jaar De Vrije Ruimte gaat verlaten om te beginnen in de brugklas van tweetalig Dalton. Marty spreekt hem toe. Hij krijgt twee stenen, groen calciet, waarvan hij er een weer aan ons mag teruggeven, zodat hij als oud-leerling altijd nog een beetje bij ons is. We zullen je missen Mees, met je sprankelende voorstellen, slimme ideeën, snelle schakelingen en je ongezouten kritiek op alles waar jij het niet mee eens was. Ga door met waar je goed in bent en geniet van alles wat je doet.
