Half december. De donkere dagen tussen Sint en Kerst. Het ene feest is net voorbij (met een goede Sint en mooie surprises) en je moet je alweer druk maken over het andere feest. Terwijl je ondertussen hunkert naar vakantie, vrije dagen, uitslapen, niet meer door het donker op de fiets. Om je heen snotterende en hoestende mensen van wie sommigen dan toch maar besluiten om nu eens een dagje thuis te blijven (heel verstandig!). Maar: wie gaat dan vandaag het souterrain doen? En wie zit er in de speelruimte bij de kleuters? Zoals vaker gebeurt: als de nood het hoogste is, is de redding nabij. Hannelore, kunsttherapeut, biedt zich aan voor het souterrain: “Ik vind dat eigenlijk wel gezellig.” “Waar is de kerstboom eigenlijk?”, vraagt Jotte (14). “In de kast in het souterrain, als je wilt, mag je hem op gaan zetten.” Als ik een half uur later in het souterrain kom, staat de kerstboom en is een hele groep kinderen bezig om deze te versieren. Er is zoveel versiering, dat de struikjes buiten ook wel een paar ballen kunnen krijgen. Laat dat maar aan de jongsten over!
Nou ja, in de loop van de dag wordt de struik ook weer leeggeplukt en worden de ballen per kruiwagen vervoerd naar een nieuwe plek. Het spel gaat natuurlijk gewoon door. Wat ook doorgaat zijn de lessen. Damir, tekendocent, is ziek, maar zijn leerlingen zitten wel om 13 uur in het lokaal klaar om zelf te gaan tekenen. Verder met de opdracht die ze hadden gekregen.
Zo verloopt deze week, waarin mijn clubje verhalenschrijvers hun verhalen en gedichten bundelt tot een boekje en we op vrijdagmiddag om 14 uur nog een dictee doen, gewoon, omdat we daar zin in hebben. Wel met kerstwoorden natuurlijk. Want met dit feest in aantocht, is het belangrijk daar ook even bij stil te staan.