Donderdag 10 december. Hoe kan het dat het lijkt alsof ik vandaag 10 dagen heb geleefd in plaats van 1?
Er gebeurde zoveel, dat het me moeite kost om alles terug te halen. Begonnen aan tafel met koffie, de twee tennissers kletsend aan de andere tafel, Nop die binnenkwam met een reken-kaartspel in het Engels. Meteen doen kinderen mee. Ik haal gauw een nieuw rekenboekje voor Robin (zijn oude was echt te gemakkelijk) en ga dan boodschappen doen met Heleen en Sjoerd. Sjoerd neemt de leiding en vindt alles. We betalen. Ik draag de tas, zij trekken samen de boodschappentas op wieltjes. Even koek voor we gaan koken.
Een leuk recept: flapjes van bladerdeeg gevuld met spinazie-roomkaas of appel-rozijnen. Het wordt een groot succes. Dat is ook wel nodig na de heftige breakdanceles, waaraan niet iedereen mee wilde doen…. Tja, je kunt niemand dwingen. En als van te voren niet duidelijk is afgesproken dat wie meedoet met de breakdanceles ook meedoet met de voorstelling , kunnen kinderen afhaken. Dat is niet leuk voor de 2 jongens die het organiseren, maar zo is soms het leven. Ook op De Vrije Ruimte. Klein en groot leert daarmee om te gaan, een waardevol proces.
De middag moest nog beginnen. Taalclub met een 10 voor een dictee en een kerstmanstempel als beloning. Daar was iedereen blij. Het balonnenstoeien later liep uit de hand. Een huilende kleine jongen en een boze grotere jongen. Getroost en gesust, gepraat. Gelukkig wilde Zita nog een truitje en broekje naaien voor haar zelfgemaakte marionet. Fijn samen achter de naaimachine. En het lukte! Trotse Zita. Morgen gaan we verder naaien, breien, schrijven en alles wat de dag nog meer zal brengen.
