Tien jaar lang wisten we hoe we de organisatie van de school werkte. Er was een schoolkring waarin leerlingen, begeleiders en ouders samen het beleid van de school maakten. We deden er twee jaar over om tot dit model te komen. En toen het er eenmaal was waren we trots: van alle kringen (leerlingenkring, begeleiderskring, ouderkring) zat er een afgevaardigde in de schoolkring, dus in principe was iedereen vertegenwoordigd. Tot vorig jaar. Het model werkte niet meer. Een leerling die iets wilde veranderen bracht dit eerst in in de leerlingenkring. Daar zat altijd een begeleider bij die dan soms zei: hé, dit voorstel wil ik eerst met de andere begeleiders bespreken voordat we het kunnen invoeren. En die andere begeleiders zeiden dan soms: hé, dit is echt iets van de hele school, dus het moet eerst door de schoolkring. En die schoolkring was maar 1 keer per maand. Je kunt raden hoe het ging. De raderen liepen vast, de voorstellen verstoften en bleven liggen. Leerlingen kregen het idee dat het niet uitmaakte of ze iets inbrachten, hun voorstellen kwamen er toch nooit doorheen.

En toen, op onze studietweedaagse in de zomer, bedachten we de DVR-kring. Al die andere kringen waren niet meer nodig. Iedere week op maandagmiddag zouden we bij elkaar komen, leerlingen, ouders, begeleiders, iedereen die wilde. Voorstellen konden voortaan rechtstreeks worden ingediend bij de DVR-kring. Formulieren daarvoor hangen in de hal. Op woensdag worden alle voorstellen verzameld, op maandag komen ze in de DVR-kring. Hoe heerlijk werkt dat. Ik zat erbij die eerste keren. Een oudere leerling is gespreksleider. We bespreken het ‘dreigen met de bemiddelingskring’. Kinderen doen dat als andere kinderen iets doen wat zij niet willen. Hoe kunnen we dat voorkomen. Hannah van 7 weet het precies: de bemiddelingskring is om te bemiddelen, niet om mee te dreigen. Er wordt daar goed naar elkaars standpunten geluisterd. En het is fijn als niet mensen worden ingebracht, maar situaties. Aan het einde struggelen we nog even. We proberen tot een besluit te komen, maar eigenlijk was dit punt ingebracht als brainstorm. Het klopt dan niet dat we er een besluit uitpersen. Zo leren we iedere week en groeien we met elkaar als organisatie waarin het gesprek voeren met elkaar een heel belangrijke basis vormt.