Donderdag 28 januari. Een meisje loopt een dagje mee op De Vrije Ruimte om te kijken of dit een school voor haar is. Even kijken, even puzzelen, een beetje praten. Meedoen met techniek, waar Nop met de kinderen een zoötroop maakt, een van de voorlopers van de film: zwart papier rechtop om een houten rondje geplakt, waar je, als je het ronddraait, door spleten heen een voorwerp in beweging ziet. Ze werkt secuur, tekent een stuiterende bal en kleurt de achtergrond blauw. Nop gaat weg. "Mag ik het zwarte papier versieren met gekleurd papier?" Natuurlijk mag dat. De meeste leerlingen zijn intussen naar de gymzaal gegaan, zij blijft liever hier om haar voorwerp af te maken. Misschien wil ze ook wel mee koken, zegt ze.
Ik rommel wat in de keuken en meld dan aan Heleen dat het tijd is om te koken. "Oké", zegt Heleen en gaat meteen de broodjes in de oven leggen. Ik zie dat het nieuwe meisje heerlijk aan het tekenen is, en vertel dat haar:"Je blijft zeker liever tekenen?" Ja, dat klopt. De hele verdere ochtend besteedt ze aan het versieren van haar zoötroop. Yanna gaat erbij staan, kijkt wat ze doet, en komt na een tijdje de keuken in: "Ik heb een nieuw vriendinnetje!" We eten broodjes knakworst. Tijdens de lunch komt haar moeder het meisje weer halen. "Ik vond het heel leuk!"
Ik heb het gezien, hoe ze genoot van de ruimte en de rust om haar eigen ding te mogen maken. Zelf te kiezen om door te gaan met waar ze mee bezig was. Zonder druk van buitenaf, van tijd, van wat dan ook, lekker bezig zijn met dat, wat je op dat moment het liefste doet.
