Soms weet je nog niet wat je gaat doen. Een wit A4-papier, stiften en kleurpotloden, aan tafel in de speelruimte. Kinderen spelen om mij heen. Ik trek een lijn, en nog een en nog een. Er ontstaat een patroon. Hannah komt kijken. ‘Wat maak je?’ Ik zeg: ‘Ik weet het nog niet, ik trek lijnen en nu ga ik stukjes inkleuren.’ ‘Het lijkt wel een landschap’, zegt Hannah. ‘En dan is groen bos, en blauw zee, en hier is een weg, en oranje is wortel.’ Ze kleurt ijverig mee, tot het hele vel vol lijnen en kleuren is. ‘Een boseiland, dat is het geworden, want aan de rand is allemaal water.’ Dan maken we nog een legenda; het is fijn om te weten wat wat is. En ik ben benieuwd wie er wonen op dit eiland. Dat is dan misschien iets voor een volgende keer.