Maandag 15 oktober. Yanna heeft haar skippybal meegenomen en wil dolgraag skippyen. Ok, zeg ik, skippy maar hier in de tuin op en neer. "Nee, ik wil naar Albert Heyn op de skippybal." Daar moeten we naar toe om brood en beleg voor de lunch te halen. Ik vind het geen goed idee, dat houdt ze nooit vol, de hele weg skippyen. Dat vertel ik haar. Maar Yanna weet de oplossing: "Dan draag ik zelf de skippybal."
We gaan op weg, en na ongeveer vijf keer springen op de skippybal vindt Yanna het genoeg en neemt de skippybal in haar hand. Ik ben benieuwd wat ze er verder mee gaat doen; zal ze de bal de hele weg zo in haar hand houden? "Kijk, ik kan hem ook zo dragen", en ze tilt hem boven haar hoofd. Vervolgens laat ze hem stuiteren, rollen, geluid maken door er met haar hand op te slaan. Wat je al niet met een skippybal kunt doen! Wat is het leuk om dit mee te maken, zo samen lopend naar de winkel, terwijl we De Vrije Ruimte vorm geven.
