De bemiddelingskring was al een tijdje niet geweest. Maar nu was er toch weer eens iemand ingebracht. De tijd die we oorspronkelijk bedacht hadden om deze kring te houden, woensdag om 11:15 uur, bleek voor niemand gunstig. Dus pasten we het tijdstip aan en nodigden we alle betrokkenen uit om op donderdag om 9 uur naar de bieb te komen. De een is beledigd, omdat de ander hem uitschold met ADHD en hem ‘ook niet zo slim’ vond.
“Maar jij schold zelf ook!”, zegt de leerling die is ingebracht.
“Dat klopt, daar moet ik nog vanaf komen.”
Een vragensteller vraagt zich af of ADHD hier op school als beperking wordt gezien…
Dan gaan we verder: Wat is er nodig om te zorgen dat dit niet meer gebeurt? Niet schelden, en als het toch gebeurt, probeer je dat te negeren. Maar eigenlijk, zo blijkt, gaat het niet om het schelden zelf, maar om hoe je met elkaar omgaat. Hoe zorg je dat het gezellig blijft als je samen speelt? Dit is de eerste zin van het uiteindelijke voorstel: Iedereen is welkom. En dan volgt daarop: Als iemand irritant doet, dan zeg je dat. Dus: elkaar aanspreken op gedrag dat je niet wil. Hier zullen ze elkaar bij helpen.
Totdat het weer een keer mis gaat natuurlijk, want ook dat kan gebeuren. Dan komt er weer een bemiddelingskring, met afgevaardigden uit alle maandagkringen die luisteren, vragen stellen, onderzoeken hoe het zit. En ook dan zal er een oplossing komen die voor dit conflict de juiste zal zijn. Met instemming van iedereen, net als vandaag.
